Sadź las mądrze

Firmy sadzą lasy realizując w ten sposób cele środowiskowe. Nie zawsze jednak ma to sens – w szczególności jeśli las sadzimy … koło lasu. To trochę tak, jakby w czasie deszczu podlewać grządki. Las jest stanem naturalnym i sam się rozrasta z niezwykłą efektywnością. Jedyne czego potrzebuje, to nieobecność człowieka.

Wiem to z praktyki, bo mieszkam w górach, na polanie śródleśnej, stworzonej co najmniej 200 lat temu temu przez wytrwałych gospodarzy. Nie sadzę lasu, a on wdziera się na naszą polanę z wielką konsekwencją i determinacją. Razem z jeleniami dbamy o byt polany. Ja dzięki zabiegom pielęgnacyjnym mam drewno na opał, a dla jeleni polana jest niczym wyborny deser i element różnorodności w ich diecie.

W tradycji taoistycznej jest pojęcie wu-wei, tłumaczone jako nie-działanie, nie-forsowanie. Czasami nie robiąc nic osiągniemy lepszy rezultat. Zostawiając fragment ziemi przy lesie siłom natury, za kilka lat zobaczymy tam piękny las. Możemy też postawić ogrodzenie lub wprowadzić zabezpieczenie prawne przed ingerencją człowieka. Co innego, jeśli uprawiamy las na drewno, albo sadzimy las w miejscach, do których diaspora (dia = rozprzestrzeniać, spora = nasiona) nie dotrze szybko. Wtedy sadzenie lasów ma sens. Jeśli Twoim kryterium jest emisja CO2, to sadząc las z sadzonek w sąsiedztwie lasu, zwiększasz problem emisji, a nie zmniejszasz. Gdybyś nic nie robił, las by sam się pojawił, a wytworzenie sadzonek jest kosztowne i obciążające środowisko.

Z tak zwanymi szlachetnymi odmianami jest całkiem inaczej. Kosztela nigdy sama nie wyrośnie. Papierówka, Koksa, Szara Reneta, czy Królowa Renet nigdy same się nie wysieją. Odmiany szlachetne są dziełem przypadku i jeśli chcemy je powielać, konieczne jest WSPARCIE CZŁOWIEKA. Bez SZCZEPIENIA zatracimy bezpowrotnie wielowiekowe dziedzictwo. Warto wykorzystać inteligencję i zasoby ludzi, by to dziedzictw chronić, osiągając przy okazji „efekt lasu”.

Dlatego zainspirowany książką „Tree Crops – a Permentent Agriculture” autorstwa J. Russell Smith’a zainicjowałem wieloletni program FruitPrint.pl .

W tym roku posadzimy las żywieniowy w Krakowie i być może w kolejnych dużych miastach. Drzewa owocowe, orzechy, kasztany jadalne posadzone w ogrodach szkolnych i przedszkolnych otworzą nieograniczony potencjał działań edukacyjnych. Wierzę, że w ten sposób zasiejemy wśród młodzieży nasiona nowego podejścia do żywności i relacji z naturą. Nasiona trwałego rolnictwa – permakultury.

Chcesz zostać ambasadorem lasu żywieniowego w Krakowie i zostawić dobry ślad na setki lat? Napisz do mnie.

Igor Bokun, pomysłodawca i lider FrutPrint.pl